راستش امروز یه جمله به خودم گفتم : شاید قسمتی از شفای روح من در این باشه که مادر بچه های زیادی باشم . بچه هایی که اسمشون توی شناسنامه م نباشه ، نقش مادری براشون نداشته باشم ولی نماد یه مادر باشم!
شاید شاید توی برنامه ی سه ساله ی آینده م در سبک کوچک و جمع و جور و گوشه طوری اجراش کردم.
فکر می کنم که وقتی فرصت هایی داری ، استعداد هایی داری و ... موظفی ازشون استفاده کنی... چون تو اونا رو داری و داری چون باید می داشتی. پس حتما دلیلی داره که داریشون ... پس با خودت و دیگران به اشتراک بگذار . چون داری که ببخشی به خودت و دیگران . زندگی خیییلی کوتاهه و در واقع زندگی خیلی محدوده! و ما خیلی محدودتر و ما خیلی دورتر
+ دو ساعت تموم نوشتم اما خیلی عمیق و شخصی بودن باید جایی نزد خودم نگه داریشون کنم
+ حالا بعد اون همه کنکاش و نوشتن ، تنها چیزی که به ذهنم می رسه اینه : من امروزم
+ لبخند می زنم نه برای فردا ... برای امروز
+ ........
- تاریخ : چهارشنبه ۱۲ ارديبهشت ۹۷
- ساعت : ۰۱ : ۴۸
- |
- نظرات [ ۰ ]
