درباره عشق میگم که یه چیز ماورایی اما توی دوری هاست که ماورایی باقی می مونه
آدمایی که بلد باشن می تونن شکلش رو به زیباترین حالت ممکن تغییر بدن و تا سال هاااا بهش امتداد بدن
به نظرم هر چه قدر جهان جلو رفت ، عشق پیچیده تر شد و زوایای پنهانش و تاریکش عیان تر
اینقدر منطقی شدن یه آدم عاشق پیشه حاصل یه چیز می تونه باشه!
وقتی ناگهان جلوی چشم هات می بینیش و احساس می کنی دیگه اون زمان و مکان ماورایی حاصل نمیشه و ...
یا خودت رو می بینی که دیگه نمی تونی باور کنی یا ببخشی ...
و دیگه اون علاقه مثبت نامشروط راهشو گم کرده به هزار دلیل
هر وقت دلتنگ بشم ، یادآوری تصاویری که از اون آدم ها برام ایجاد شده ، دلتنگیمو به یه آه تمام کننده ماجرا تبدیل می کنه و رفع میشه دلتنگی
از خودم دلگیر میشم ... از این فهمنده شدن های بی لذت در این کم سالی
از یاد گرفتن پوشیدن چشم ها
از خودم دلگیر میشم ... از این همه تنهایی ... از سال های بخشیده شده
مثلا این روزها دارم سعی می کنم بشکن بشکن راه بندازم.سعی کنم موفق بشم توی چشم انسان ها نگاه کنم یا شادی به خودم بزنم
نمیخوام ساکن تاریکی بشم و این دلیل بزرگیه برای ادامه دادن به تلاش ها
اما وقتی خودمو پیدا می کنم درحال فهمنده ی بی لذت بودن ، حالم ناخوش میشه
+ اون قدر دغدغه هامو می نویسم تا اشباع بشم
اون قدر می نویسم از این خورنده های ذهن تا جواب سوال هامو پیدا کنم
کل زندگی من با همینا جلو رفته
خوشحالم که به هیییچ کس ربطی نداره که دارم به چی فکر می کنم و چرا و لازمه یا نه
من به نیاز های درونم و صدای درونم احترام میزارم
گرچه گاهی باید به خودم نهیب بزنم
× هیچ وقت دیگه به اسارت نرو
اسارت بد دردیه
اونم برای پرنده ی زخمی
+ حال من حال اسیریست که هنگام فرار
یادش افتاد کسی منتظرش نیست نرفت ...
× در هر صورت باید رفت
نمی ایستم
- تاریخ : سه شنبه ۲۶ تیر ۹۷
- ساعت : ۰۰ : ۴۵
- |
- نظرات [ ۰ ]
