بچه و نوجوان که بودم ، مامانم همیشه توی رنگ هایی در مایه های کرم و زرد و اینطور چیزها دوستم داشت (حتی الانم همینطور)
اما من همیشه میخواستم بهش ثابت کنم که نخیر ... رنگ های دیگه ای مثل سبزهای وحشی یا حتی سرمه ای و از این دست بیشتر بهم میاد
اولین بار که یه شال سبز خریدم ، بدبخت کپ کرد و هرجا می پوشیدم دوست نداشت
(البته بگم که خیلی بهم میومد و میاد)
منم استدلالم این بود که چون دوست داره منو مظلوم و بدبخت ببینه، منو توی اون رنگ های کرم و زردطور دوست داره (ملایم و گوگولی و ...)
هر موقع هم هرکسی این نظرشو تایید می کرد، برام شبیه درجات ضعیف توهین بود تا تعریف
اما جدیدا دارم با این قضیه کنار میام و می پذیرم به هرحال! جدیدا هم حضور کرم رنگم توی عروسی پوری و بازخورد های مثبت حتی دوست عروسم!! باعث شد بفهمم که واقعا خیلی همه با مامان هم نظرن !!!!
و می رسم به همون جریان : امن ، مهربون و قابل دسترس!!
که طبیعتا آدم های دور و نسبتا نزدیک ترجیحش میدن
+ حالا به هرحال هر چی هم که بشه نمی تونید حداقل منو از سبزم جدا کنید؛) و هر چیزی که احساس کنم دوست دارم و با حسم هماهنگه 😁😞
× یادم باشه اگر روزی جایی رفتم و شغلم همین حرفه ای بود که الان توش تحصیل می کنم(کشتم خودمو تا اسمشو نبرم! فاش نگویی بهتره.یهو یه آشنای غریبه رد میشه) حتما از این رنگ های کرم و فلان توی پوششم استفاده کنم برای ایجاد حس مثبت آشنایی و اعتمادسازی
یادم نبود یادم بندازید !!
- تاریخ : جمعه ۳۰ شهریور ۹۷
- ساعت : ۰۳ : ۴۷
- |
- نظرات [ ۰ ]
