...Dust of time...

کاش منم می تونستم تنهایی ، خوشحال مطلق باشم 

کاش می تونستم کسی رو دوست نداشته باشم 

کاش می تونستم تنهای تنهای تنها باشم 

کاش می تونستم هرجا بیام و هرجا برم 

کاش می تونستم پرنده باشم 

کاش کوچ می کردم از اینجا 

و دیگه یادم می رفت کیم و چیم 

و دیگه نمی فهمیدم چه قدر خالی شدم 

چون یادم نمیومد که روزهای قبل و سال های قبل ، پر بودم یا خالی ، شاد بودم یا غمگین ، عشق داشتم یا نه ، مهر داشتم یا نه ، شور داشتم یا نه ... 

کاش راه ها باز تر از این حرف ها بود 

کاش پاهای من توان بیشتری داشت 

کاش فراموشی ... کاش ...