آدما خیلی چیزا رو میتونن تحمل کنن به شرطی که چیزی برای خرج کردن وجود داشته باشه
اما وقتی همه چیز خرج شده و تموم شده ... دیگه راهی برای ادامه دادن نمی مونه
و همه چیز سنگین میشه
و طاقت فرسا ...
و جانکاه
بله من دلتنگ میشم
اما چیزی برای خرج کردن نبود
همه چیز تموم شده بود
چه برای این
چه برای اون
آها
یه راه دیگه هم هست
خرج کردن از خود
شبیه تیکه تیکه کردن خودت
و دادن گوشت و خون خودت به یکی دیگه س
وقتی خودتم گرسنه ای
و میدونی کجا تموم میشه داستان در اینصورت؟
وقتی که حتی خودتم تموم شده باشی
شاید سوال پیش بیاد که اینو تجربه کردی یا نه
آره من تموم تموم تموم شدنو تجربه کردم
من از تموم گوشت و پوست و استخونم برای یک نفر مایه گذاشتم
وقتی خودم داشتم از درد و گرسنگی به خودم می پیچیدم
یه روز از خواب بیدار شدم دیدم تموم شدم
اونوقت هرچی گریه کردم
زجه زدم
هوار کشیدم
خواهش کردم
هیچکس نفهمید که من
دنبال تیکه های مرده و خورده شده خودم میگردم
و فهمیدم که
هیچکس حتی نفهمیده بود
من داشتم از خودم
از وجودم
خرج میکردم ...
و روز به روز
خالی تر
تموم شده تر
تقریبا دو سال داره میشه که من دوباره تونستم خودمو جمع کنم
و برسم به این نقطه
و بشم این شیرین
که برای تیکه تیکه دوباره جمع شدنم
خرجها کردم و خون دلها خوردم ...
خون واقعا خون
دیگه از پوست و گوشت و استخونم مایه گذاشتن
برای کسی که واسم تب هم نمیکنه
نه تنها بی معنیه
بلکه زجرآور
خفه کننده
و غیر قابل تحمل هم هست
آره دیگه تموم شد اون دوران
که هرکسی فرصتهای بسیاری برای سوزوندن داشت
واقعا شناخت اصل آدما
خیلی کار زمانبری نیست
+
بیشتر اینو دیشب نوشتم. آخرشو امشب
بچه هی سرفه میکرد و نمیخوابید
منم جمع کردم رفتم
- تاریخ : جمعه ۱۷ آبان ۰۴
- ساعت : ۰۰ : ۵۴
- |
- نظرات [ ۰ ]
