...Dust of time...

حافظ میفرمایند : 

غبار غم برود حال خوش شود ...

- اگه شما میگی که باشه ، حتی حرفشم قشنگه 

دیگه چه خبر؟ ازون بالا اینجا چه شکلیه؟ 

ما وصل شدیم 

با اینترنت خونه 

فقط نمی دونم چرا یه بغض بدی گلومو گرفت و گریه کردم 

اما کمی

تلخیش می مونه 

یادمون نمیره

و این پست اصلا موقت نیست

- از اینکه نت ملی هم با مشکل براتون باز میشه چه حسی دارید؟ 

+ حس خیره شدن به دیوار

× من که میخوام برای یه آلبوم واسه ۱۰ سال پیش به بیپ تونز پول پرداخت کنم ولی خودش نمیذاره

× دارم سعی می کنم با طلوع می کنم از مهدی یراحی، خود را تلطیف کنم

اگر تقاص پس گرفت

اگر به ساز من نساخت

اگر که روزگار من مرا دوباره بد شناخت 

گریز ناگزیر من از این خزان بهانه بود ...

× تا حالا به لپ تاپ به عنوان یه وسیله گرمایشی نگاه کرده بودید؟ خوبه

× از سری پست های موقت اینترنتی ما که انگار پایان نداره

رسیدم به آهنگ ستاره حامی 

خیلی وصف حال ماست!

تو با این لب های بسته

تو با این دل شکسته

تو با این بغض قدیمی 

که پر و بالتو بسته

چرا می خندی ستاره چرا می خندی ستاره

تو با این سینه ی داغون 

تو با این فال پریشون

تو با این زخمای رنگی

توی این شام غریبون

چرا می خندی ستاره چرا می خندی ستاره

از نگاه این شب خیس 

دل چرا نمی کنی تو

تن چرا به این سیاهی

بی گلایه می زنی تو

دل چرا نمی کنی تو

از نگاه این شب خیس

بی گلایه جون سپردن 

آخه اسمش زندگی نیست

این شب خسته و تاریک

واسه تو خونه نمیشه

شب رفیق جاده ها نیست

موندگاره تا همیشه

تو با قلب پاره پاره

چرا می خندی ستاره

تو با این بغض دوباره

چرا می خندی ستاره

+ ترانه : داوود بصیری

+ همچنان ادامه دارد

+ منو بگو می خواستم تازه پیجمو راه بندازم

و ما چه کنیم ...؟
ما که صد نقطه در قلب و مغزمان را به آتش کشیدیم،
و اسلحه های فرضی را یکی یکی روی پیشانیمان شلیک کردیم،
باتوم شدیم و در فرق سرمان فرو رفتیم،
تا پایمان میل به خیابان ها و خودسوزی و دگرسوزی نکند،
ما چه کنیم؟
ما که سال هاست به امید روز خوبی که خواهد رسید هستیم.
مایی که حتی آن روز خوب را در تخیل خود هم نمی بینیم.
مایی که دیگر امید به هیچ کسی نداریم چه کنیم؟ مایی که سال هاست همچون خس و غبار در زمان محو می شویم، چه کنیم؟
ما که تنمان پر است از زخم های خانگی، چه کنیم؟ ما که جز در خانه مان آرام نمی گیریم چه کنیم؟ ما که جایی و پایی برای رفتن نداریم چه کنیم؟ ما که خسته ایم چه کنیم؟ 

یه وقتایی نمی فهمم کدوممون خل وضع تریم. من یا مریم!

امروز چهار ساعت زیر بارون خیس خیس شدیم

تا پشت در کلاس هم رفتیم ولی پشیمون شدیم و برگشتیم دوباره توی بارون و خیابون 

یه خورده هم گیس و گیس کشی کردیم ولی آخرش به تفاهم رسیدیم

فقط من نمی فهمم چرا همه تصمیمات زندگیشو از من میخواد. خیلی باحاله کلا. 

امروز می گفت من بالاخره فهمیدم تو از دوستت چی میخوای! اینکه فقط همراهت باشه. از بکن نکن خوشت نمیاد😁 برات هم فرقی نداره کی چی میگه و کار خودتو می کنی. گفتم اره آفرین زدی به هدف😁 کلیدش همینه

× و همچنان در قفس بی نتی :/ 

مردم میشن کابوس برای حکومتی که به جای زاویه پدرانه ، زاویه ی جنگجویانه به خودش می گیره و دسته ی خوب ها و بدها درست می کنه. 

واقعا دانایان باخردی که در طول تاریخ بودن کجان امروز ؟ هرجا هستن تصمیم گیرنده نیستن.

اینو فقط به خاطر اینترنت نمیگم. کلا همینه

اتفاقا قطع شدن اینترنت ما رو خیلی به فکر فرو برد!

+ ولی خب کلا دیگه چه فرقی داره 

+ میخوام برم خونه ، خیلی سردمه و اعصابمم خورده

+ واقعا گوگل چه نقش اساسی در زندگی ما داشت . امیدوارم دوباره ببینمش :/

زندگی کردن و زنده بودن یعنی ، زنده باشی و ته دلت زندگی رو دوست داشته باشی ، حتی توی همین روزها ... حتی توی همین روزها ، حتی شده ته ته ته دلت!

فکر کن ! همه ببینن که مردی ولی تو زنده باشی

چه تصویر قشنگی!

فکر کن ... میری میری میری بالا و پرت میشی از یه جایی و دیگه بعد از اون چشم ها تو رو نمی بینن. کسی نمی دونه کجایی! فکر می کنن تموم شدی

ولی تو توی اون سرزمینی که کسی نمی بینه به زندگیت ادامه میدی!

کسی نمی دونه تو به اونجا رسیدی 

و چه قدر برای این رسیدن رفتی رفتی رفتی رفتی رفتی ... ! 

موج از دریاست ، همیشه بی قرار و پریشان
پس چرا میل به ساحل می کند ...!
گو در آغوش مادر آرام گیر
برای موج ها ، دریا بهترین مامن است