بچه ها ، زنان ، سالمندان و تمامی موجودات در معرض آسیب یا آسیب دیده ، ارزششون خیییییییییییلی بیشتر از طرح های مسخره و پولی شماست
طرح هایی که بیشتر برای شاغل کردن فارغ التحصیلان رشته های بی ربط و باربط هست تا رسیدگی به حال آدم ها ( و صدالبته برای آمار دادن های روسا که دست پر باشن و جلوی هم کم نیارن)
واقعا اسم این طرح ها و کارگاه ها و فلان رو که می شنوم مور مورم می شه
دست خودمم نیست با اینکه بارها شرکت کردم و احتمالا خیلی بیشتر مجبور باشم شرکت کنم اما واقعا ازتون آزار می بینم
از این کلیشه ها و کارهای بی نتیجه و یه ذره دلسوزی که ندارید....
البته مسلما نه همه! اکثریت!
+ امروز به جمع کردن ارائه درباره رفاه کودکان و البته جوشیدن های همراهش گذشت ! البته به علاوه وقت تلف کنی ها و نق زدن ها که ای بابا امروز که جمعه س و باید هیچ کاری نکنم بشینم سر این :)) :/
+ شاید باورتون نشه ولی توی این یه سال و خورده ای هر موقع بحث های اینچنینی میشه سرکلاس ها، من فقط سرمو میندازم پایین و هیچیی نمی گم.
کلا مدتیه که هیچی نمیگم! گوش شنوایی نیست و بیشتر آدما دنبال مجادله و لفاظی هستن. منم ترجیح میدم انرژیمو جمع کنم و کمتر حرص بخورم
راستش اینکه هیچی نگی هم واقعا سخته. اصلا یکی از دلایلی که اینقدر از دانشگاه دلزده شدم همینه. چون اونجا تنها جایی بود که می شد در این موارد شنیده بشی ولی اصلا شنیده نمی شی
و این سخته چون اون اوائل تجربه های خوبی داشتم و بازخوردهای مثبتی دیدم و شنیده شدم ، این روزها برام دل سرد کننده شده
+ به هرحال خوشحال کننده س که من مثل اونا فکر نمی کنم و اینکه مطمئنم تنها نیستم و هستن آدمای دور و ناشناخته و کم شناخته ای که مثل من فکر می کنن
- تاریخ : جمعه ۴ آبان ۹۷
- ساعت : ۲۳ : ۳۲
- |
- نظرات [ ۰ ]
