...Dust of time...

نوارمغزی های یک ذهن خسته

درباره من

همه جایی ام و هر چیزی که دلم می گوید ممکن است بنویسم

جدی ، خنده دار ، ادبی یا بی ادبی ، شعر ، ترانه. هر چیزی

وبلاگ دارم صرفا برای گشایش احوالاتم . خیلی چیزها هست که اینجا نمی نویسم.

زندگی و احوالاتم دقیقا مانند امواج دریا هستند. پریشان و شیدا ، با خوب و بدهای فراوان. جدایی از دریا بی معنایم می کند. ترجیح می دهم موج بهتری باشم تا اینکه از دریا جدا شوم. 

آرزویم برای وبلاگم این است که ترکش نکنم. وبلاگ های رها شده زیاد دارم که هر کدام مربوط به دوره ای از زندگی ام بوده. از یک جایی به بعد از رو رفتم و پذیرفتم که بی سر و سامانم و هر روز یک جاییم. پذیرفتم موقعیت و دوره های زندگی کم اهمیت تر از خودم هستند. (خودم مهم ترم) 

به آغاز ها و شروع های دوباره مدتی است اعتقادی ندارم و همیشه در حال ادامه دادن هستم. حتی اگر جای زمین و آسمان عوض شود ، من نمی توانم دوباره شروع کنم.

به چیزهای جادویی بسیار علاقه مندم. جهان سورئال را دوست تر می دارم. 

اعتراف کردن را هم دوست دارم. برای شعر و شاعری و عاشقی ارزش خاصی قائلم.

مدت هاست ایده ای برای دوست یابی ندارم. نه در واقعیت نه مجازی اما اینجا گاهی انسان های خوبی دیده ام و باهم گپ زدیم و لذت بخش بود و هست و همیشه خواهد بود. 

کامنت های غریبه های آشنا را خیلی دوست دارم و انرژی بخش است. 

کسی را در سیستم بیان دنبال نمی کنم اما معمولا زود به زود وبلاگ های اندک دنبال کننده ها را می خوانم و تعامل داریم گاهی.

درواقعیت هم تعداد دوستان نزدیکم از یک انگشت دست هم بیشتر نمی شود. تا الان که اینطور بوده. 

تا دیروز که ۲ آذر ۹۸ بود، در این صفحه نوشته شده بود : Nothing . اما از امروز ۳ آذر ۹۸ به طرز عجیبی این جمله ها برای احترام به رهگذران یا دوستان آینده نوشته شده. شاید هم تلاش می کنم این روزها خود واقعی و طبیعی ام را پیدا کنم.

این روزها آرزویم برای همه (وخودم) این است که در فرصت محدود زندگی با نگاه به دلشان زندگی کنند و راه خودشان را بروند.

به افتخار غبار زمان ...
که روی همه چیز می نشیند
همه چیز ...
بزرگ و کوچک!!

+دیالوگ فیلم.یاکوب
آرشیو مطالب
پیوندها
Designed By Erfan Powered by Bayan