...Dust of time...

این روزا شاید نرمال به نظر بیام ولی درواقع اینه که نیستم 

گرچه عموما نرمال نیستم و کلا هم نیستم اما خب دیگه ... ! 

+ نشانه ش هم اینه ... وی وقتی مث اسفند روی آتیش تخ تخ می پرید بالا و پایین 

البته آتیش ملایم و جزئی

+ البته از هیچ کدوم از کارهایی که این یه ماه انجام دادم ناراحت نیستم

راضیم.. باید انجامشون میدادم.....

+ طبق معمول چند تا چیز به هم رسیده و منو خشک می کنه ولی نجات پیدا می کنم 

+ هعیی ... خونه کجاست؟ 

من خونه مو ندارم 

من خونه ای ندارم 

دلشوره 

دارم ... 

+ به خودم می خندم 

با خودم می خندم ... 

+ خودمو چی ؟ 

این بار دارم ... 

چه سعادتی از این بهتر

؟

+ ... .‌‌... ....... ............‌‌.............. 

+ مرا دوباره به آن روزهای خوب ببر

سپس رها کن و برگرد 

من نمی آیم 

(بی منظور و بی مخاطب)

+ فعلا که باید رفت 

همیشه باید رفت 

فقط آفریدگاره که ارزش بیشترین عشق رو داره
فقط عمر و زندگی و کائناته که ارزش بیشترین عشق و احترام رو داره

.

.

وقتی که امتحانات خیلی فشار میاره و میشینی خونه که لباس هاتو بشوری!! 

چی شده؟ :)) 

خب نزارید چند تا پشت هم ... آدم غاطی می کنه

دیروز تازه اولیش بود. امروز دومیش

.

.

من خیلی یه طوریمه ... سرم سنگینه یه حالت خاصی ام 

اون جا که سعی می کنی به جای گریختن از زندگی و آدم ها و یاد ها و خاطرات و اثرات فراموش نشدنی ... قلبتو از چند طرف فشار بدی و موکت پهن کنی تا جا به اندازه کافی داشته باشی ... یعنی داری جدی بزرگ میشی و البته به طرز عجیبی تنها تر و برعکس! 

+ داشتم فکر می کردم امروز توی تاکسی که زن های امثال من حرف ها و خاطرات رو توی ذهنشون مثل غنیمت های جنگی و یادگارهای عزیز نگه می دارن و حک می کنن و ... 

اما اگر از مردها بپرسی چی بود چی شد نمی تونن هیچی به یاد بیارن

و جدا هم دست به ایگنور (انکار) کردنشون فوق العاده س

ما زن ها هم باس فراموشی بگیریم

+ Dear Dear Dear Daaaaad

my magical Dad

آرزو می کنم همیشه ببینمتان

راه رفتنتون کنار زندگیم ... یکی از چیزهایی بود که باعث شد سعی کنم زیباتر و باشکوه تر زندگی کنم و باور کنم که باید قوی تر از این باشم و لایق ترم 

آقای ماه ماه ... 

نگران نیستم اما غمگین چرا 

اگر قرار بر این باشه ، همیشه می بینمتون 

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد 

+ مریم طی دو ملاقاتش با آقای ماه معتقده که ما شبیه نیستیم بلکه کپی هستیم. میگه خصوصا تعجب نگاهتون عین همه 😂 

و بله تایید می کنم. چشمای ورقلمبیده ی متعجبمون قطعا عین همه و خیلی چیزای دیگه :)))) 

دنیا میگه که هیچ بعدنی وجود نداره 

همه چیز همین امروزه 

بعدا رو کی داده کی گرفته 

تا اطلاع ثانوی بنده افسرده و چیزای دیگه ای فعلا نیستم (فعلا)

دارم درس می خونم خیر سرمون 

Lost های مکرر قبل از ۱۱ سالگی و استعداد افسردگی ... 

× به قول خودم آب و هوای ابری دائمی

ماها خیییییلی بیشتر از اون چیزی که فکرشو می کنیم ، متاثر از آدم های اطراف و اکنافمون هستیم! 

خیییلی ... 

و نه حتی اشخاص خاص ! فراتر از اون

خیلییییییییی وقت بود صدای جیغ خوشحالی خودمو نشنیده بودم 

اون قدر دور که انگار هیچ وقت نبوده

ولی امروز بود😂😍♥️♥️♥️♥️ 

و اینه معجزه فوتبال ... معجزه هنر 

فکر کنم قشنگ ۴۰ امتیاز یهویی کشیده شد روی احساس امید جمعی بسیاری از مردم ایران در تمام جهان 

× مرسی گااااد

ما لازم داریم این امیدو 

بچه هامون باید این مملکتو یه مملکت واقعی ببینن

که تونسته با چالش هاش مقابله کنه ... رو در رو ...

× چه حس خوبی که هممون متوجه این حال هستیم! 

فکر کنم اون قدری درد کشیدیم که بتونیم عبرت بگیریم ... 

+ ذره ذره جمع گردد 

وانگهی دریا شویم ... 

× در دوره ای زیست می کنیم که معتقدم آدم های خوب زیادی داره 

شاید دیده نشن یا دیر همدیگه رو پیدا کنیم اما هستیم... زیادیم... زنده ایم ...

عشق ؟ 

یکی باید باشه که فقط برای خودت باشه 

تو رو درست ادراک کنه 

دیوونه هم باشه

همون یکی که بخواد بمونه نه که بخواد بره 

.

.

غیر از اینا باشه همون نباشه بهتره

غیر از اینا هر چی بود بگذر بگذر بگذر ... 

.

.

چی یاد گرفتم از این چند سال ؟ 

اینکه دوست داشتن های حتی شدید آدم ها رو به روی خودم نیارم و پیگیرش نشم و باور نکنم برای خودم

باید یادم بیارم که این جغرافیا ، زمان و مختصات شخصیت خودم طوریه که فقط باید گذشت 

فقط باید تصویر ماه توی آب بود 

و با وجودی که درخت خیابون بودن رو دوست ندارم ولی باید درخت خیابون بود ...

.

.

.

مریم معتقده که من شانس نداشتم در طول این سال ها😂😁 

× دعا : 

قدرت و توانی برای نرفتن راه هایی که عمیقا بهشون مایلی ولی مطمئنی برای خودت و دیگران پر از ضرره ... 

+ ولی اگر یه روزی اومد که خوشحال تر از این روزها بودیم ...

اون چه خوشحالی پر قیمتی خواهد بود 

ضمیر "تو" برای من همیشه در طول زندگانیم (خیلی جدی) یه جور منصب و مقام مخصوص و ویژه بوده که نمی تونستم و نمی تونم در آن واحد و در یک برهه زمانی به بیش از یک نفر نسبتش بدم

ولی خب در طول سال های مختلف این تاج زیبا روی سر آدم ها چرخیده

گاهی برداشته شده از سر یکی و دوباره بهش برگشته. گاهی ... گاهی و ...

+ و حالا هم که رو هواس و دست خودم باشه میگیرم میزارمش زیر خاکی