نمی دونم خوشحال باشم یا ناراحت که دیگه عمیقا هیچی حسی بهم نمیده مگر گاهی!
همه چی برام معمولیه .
راستش برای مختصات زندگی تنهایی خیلی خوبه . قوی میشی و سرپات محکمی و کمتر به سمت و سویی کشیده می شی
پس خوشحالم که دیگه حرف کسی که یه روزی به نظرم مورد توجهش بودن خیلی خفن بوده ، برام خیلی هم اهمیتی نداره و فقط می خندونتم و جالبه
+ البته مسلما بعضی آدم ها و لحظه ها و نی نی ها برام قشنگ ترینن و احساس برانگیز ترین .
حالا بیشتر یه سری لحظه ها برام مهمن تا اشخاص و این مثبته به گمونم . حداقل برای زندگی خودم
+ وقتی موقع نوشتن ، اتفاقی آهنگ شکنجه گر داریوش پلی میشه و سر و دست هاتو می گردونه
+ از همه توبه می کنم ...
- تاریخ : دوشنبه ۸ خرداد ۹۶
- ساعت : ۰۳ : ۱۰
- |
- نظرات [ ۲ ]
