...Dust of time...

آهنگ های کمی قدیم تر رو که می شنوم ، به هر تو که می رسم و هر ستایش و ابراز عشق و نیاز به تو رو که می شنوم ، یه جور حس تهی بی معنی بهم دست میده 

+ یه چیزی که آروم آروم شروع بشه و آروم آروم اوج بگیره

اما بال داشته باشه 

که سقوط نکنه 

+ گاهی حس تهی هم خوبه 

× خب یه سلامی هم بکنیم به کتاب های کنکور 

حالا سنو ولش کن 

کی رسیدیم به وقتی که بتونیم برا کنکور ارشد بخونیم!!!

+ غمش می دونی کجا بود؟ 

پیشونیمو به در کمد تکیه دادم و خوب شد می شنیدم 

شونه م تکونی خورد و اشکی افتاد کف موکت 

غمش اونجا بود که هر کسی که گفتا غم من دارد ، از اولش هم اومده بود که غم من داشته باشه نه منو 

در نتیجه حتی اگه منو نداشته باشه و ناراحت هم باشه ، خوشحال و رضایت مند میشه در نهایت چون غمی که میخواست رو گرفته 

و این که در نهایت سر بی کلاه برای منه ، ناراحت کننده بود 

همینه که باعث میشه بخوام خودخواه تر از این زندگی را بپویم ...

× من تو را بر شانه هایم می کشم 

یا تو می خوانی به گیسویت مرا ... 

(خوب شد_همایون شجریان)

این ازون هاست که داستانی پشتش دارد که فقط خودم می دونم.