به زودی یک سال از عروسی ما میگذره ... به زودی تولدم میشه
برای تولدم ذوق زده م ... و دارم فکر می کنم چه کار های جالبی میشه برای سالگردمون هم انجام داد!
.
.
دو هفته ای هست که دارم تلاش می کنم به عرصه نوشتن برگردم. شاید این یک سالی که گذشت توی زندگیم استثنایی بود. تنها سالی که کمتر از همیشه نوشتم و این خبر خوبی نیست اما طبیعی بود! از وقتی که یادم میاد داشتم مینوشتم. از 8 سالگی!
نوشتن نه فقط برای خلق یک اثر! مهم تر از اون : نوشتن برای خودم
این دو هفته واقعا تغییرات روح و روانم رو دارم حس می کنم. شادیم بیشتر شده. در حالی که اون شادی مست عجیب و غریب همیشگیم داشت جاشو میداد به یه افسردگی مبهم نادیدنی!
خیلی عجیبه که میتونه حالت خیلی خوب باشه، به عشق زندگیت رسیده باشی، بغل شده باشی، دیگه تنها نباشی اما در پنهانی هات یه افسردگی و اندوه مرموز درحال رشد و نمو باشه.
این مدت خیلی به خودم پیچ و تاب خوردم تا زندگی شخصی شخصیم رو از لا به لای دست و پای این تغییراتی که ازدواج به زندگیم داد، جمع کنم. خیلی کارها رو آزمایش کردم. خیلی سعی کردم برای نظم و سامون دادن و برنامه داشتن برای کارهای روزمره و غیر روزمره.
.
.
البته نمیشه همه چیز رو به ازدواج ربط داد. من یه روند تغییرات رو شروع کرده بودم. دقیقا از موقعی که کنکور ارشد دادم، قبول شدم با رتبه خوب اما نرفتم مصاحبه هاش رو شرکت کنم و تصمیم گرفتم زندگیمو جور دیگه ای رقم بزنم. دقیقا همون موقعی که از خودم ناامید شده بودم و ناتوانی های خودمو شدیدا لمس می کردم و در حال از دست دادن همه آدم های مهم زندگیم بودم، خیلی تنها!
.
.
و غیر از همه این ها، بزرگترین نقطه ضعف من توی هرکاری، هدف نداشتن بوده همیشه! اینکه کارها و تلاش هام یا هدفمند نبودن یا هدف های واقعی و دست یافتنی نداشتن! و این خیلی مهمه. بهترین هم که باشی وقتی هدفت درست نباشه، به هیچ کجا نمیرسی.
با من صنما دل یک دله کن!!
.
.
این از این
به سویت بازخواهم گشت ...
- تاریخ : پنجشنبه ۱۰ تیر ۰۰
- ساعت : ۱۳ : ۱۹
- |
- نظرات [ ۱ ]
