...Dust of time...

من تنهای تنها 

می گذرم

از میان روز و شب 

بی آن که کنار تو باشم

+ بعد از سال ها علاقه مندی و پیگیری کم و بیش دنیای انیمیشن و ایده بازی ، بالاخره امروز دانش انیمیشنیم به کار آمد و باعث شد آقا و خانم مهندس احساس شعف کنن که بالاخره رسیدن به اون چیزی که میخواستن

+ مادرزن لوژین یه جایی به پدرزن لوژین میگه : ولی من مطمئنم دخترمون عاشق لوژین نیست 

و فصل به پایان می رسه 

و راست می گفت گمونم ! دخترش یه مرضی داشت در مایه های مرض خودم با شدت بیشتر

+ تازه اول نبرده (آهنگ جدید حامی که با نوازندگی بابک امینی خونده رو شنیدین؟) 

+ امروز روز دلگیری بود ... یه لحظه احساس کردم به هیچ کس هیچ تعلقی ندارم 

و من تنهای تنها می گذرم خوندم با خودم و از کوچه ها رد شدم 

+ جون گرفته از یه دردیم ...

+ فانتزی : خونه ی امن رنگی 

می سازمش .... .... و با رویاش حقیقت های تلخو مثل شربت سرفه قورت می دم

+ فانتزی : یه روزی اون کسی رو که بتونه باهام راه بیاد و همراه باشه و عاشق باشه پیدا می کنم 

و با رویاش ... تنهایی های امروز رو تحمل می کنم و به برگشت های بیهوده م نه می گم 

+ تا امروز از چرخه ها و دایره های زیادی پریدیم بیرون 

باز هم می پریم تا جان به بدن هست 

+ دقیقا از اون اولین وبلاگم و 15 سالگیم عبارت پریدن از چرخه شروع شد ... :) 

البته ما ناگزیریم از دیدن تصاویر 

خدا که نیستیم که در یک آن همه چیزو متوجه بشیم 

اما شدت نیازمون باعث میشه دل بسته ی تصاویر هم بشیم 

و دیگه نتونیم رها بشیم

البته شواهد و خردمون به کمکمون میان 

ولی خب زمان می بره تا به این خرد برسیم 

یا اینکه باید موجود سالم تری می بودیم که خب نیستیم

کی می تونه بگه که توی همه ی زوایا عکسش یه جور میشه؟؟ 

هیچ کس

کی می تونه بگه تاریکی نداره؟؟

هیچ کس

اما تصاویر خیلی اوقات به ما کمک ما میان . حس ثبات و امنیت دارن و کمک می کنن قضاوت کنیم تا احساس ثبات داشته باشیم  

چه بهتر که از شخص ارزشمندتون یه آلبوم تصاویر داشته باشین . لحظه های مختلفش رو ثبت کنین و در طول سال ها عکس هاش رو آپدیت کنین

آدم ها همیشه در حال تغییر و تحولات ریز و درشتن حتی اگر ظاهرا یک شکل باشن یا نخوان تغییر کنن 

تغییر اجتناب ناپذیره

هم عمودی و در طول سال ها ، هم افقی و در یک زمان مشخص

× دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ... 

ما خیلی وقت ها کسایی رو که دوست داریم یا ازشون خوشمون میاد رو نمی بینیم 

بلکه اون تصویر دلخواه و کاملی که دوست داریم باشن رو می بینیم

و اون قدر جلو میریم تا بالاخره نقاشی تصوراتمون پاره بشه 

شاید در خیلی موارد درست فکر کنیم و جنبه های مثبت واقعی باشن اما جنبه های تاریک و تیره ای هستن که نادیده میگیریم 

مهمه اما که اونا چی هستن ! چون کاملا موثره

و اینگونه است که هیچ چیز مثل واقعیت و استمرارها ، ارزشمند نیستن 

آن چه هست و مستمر هست : مثبت و منفی . تاریک و روشن

من خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که 

واقعا هنوز که چیزی نشده ! 

+ داشتم فکر می کردم امروز توی اتوبوس

یه لحظه به ذهنم رسید که عشق روشن ۱۸ سالگیم ، وقتی توی ۲۰ سالگیم بهش گفتم دوستش دارم ، و اون بهم گفت نمیشه و نمی تونم ...

در یک لحظه بعد از سال ها تونست خودش رو و گذشته ش رو ببخشه 

اون همون حرفایی رو به من گفت که سال ها پیش از عشق عزیزش شنیده بود 

اون آدمی نیازمند عشق و پر از احساس بود وگرنه اون احساس رو به من منتقل نمی کرد 

اما نمی تونست شاید ببخشه اتفاقاتی که براش افتاد رو 

و خشمش در طول سال ها اجازه نمی داد که به خودش اجازه بده از زندگیش لذت ببره و رها باشه 

اما وقتی خودش به مصلحت هایی که برای خودش معنی داشت ( دقیقا همون کاری که اون دختر باهاش کرد) ، همون حرف هایی رو به من گفت که اون دختر بهش گفته بود ، 

احتمالا باری از دوشش برداشته شد و تونست یک لحظه ببخشه عمیقا و حق بده 

درسته که این وسط من یه جور قربانی بودم ولی خب ... 

البته ما آدم ها همه برای هم نشونه ایم 

او هم برای من نشانه بود و همیشه عشق روشن ۱۸ سالگیم خواهد موند 

و من چیزی رو تجربه کردم اون موقع که تکرار نشدنی و در نوع خودش بسیار خاص 

* البته همه تجربه هامون تکرار نشدنی هستن

اینکه تصمیم گرفت تنها نباشه و سرمایه های عاطفیش رو متمرکز کنه ، برای من یه نشونه شد 

نشونه ای که قبلا هم درباره ش گفتم 

و بهم خیلی چیزا رو نشون داد 

گرچه دلگیری ها کتمان شدنی نبودن و نیستن 

ولی گذشتنی هستن 

خوشا به بزرگ شدن و قد کشیدن ما آدم ها 

خوشا به رهاییمون 

خوشا به پرنده بودنمون ... 

هیچ وقت دیر نیست

# و به راستی که ...

#نه_به_درماندگی_آموخته_شده 

دوست دارم اگه یه روزی بچه یا بچه خوانده ای داشتم ، 

با خودش بگه : مامان خوشگلم (!!) با اینکه زندگی سختی رو گذرونده بود و خاطرات تلخی داشت ولی تونست تسلیم نشه. تونست پرواز کنه ، رها باشه و خوشحال زندگی کنه. 

با خودش فکر کنه که مامانش خندیدن رو یاد گرفت و تونست این نعمت رو به خودش هم هدیه بده 

× :) 

هزارپایی بود وقتی می رقصید جانوران جنگل گرد او جمع می شدند تا او را تحسین کنند؛ همه، به استثنای یکی که ابداً رقص هزارپا را دوست نداشت.

 یک لاک پشت حسود... او یک روز نامه ای به هزارپا نوشت : 

ای هزارپای بی نظیر! من یکی از تحسین کنندگان بی قید و شرط رقص شماهستم. و می خواهم بپرسم چگونه می رقصید. آیا اول پای ۲۲۸ را بلند می کنید و بعد پای شماره ۵۹ را؟ یا رقص را ابتدا با بلند کردن پای شماره ۴۹۹ آغاز می کنید؟ در انتظار پاسخ هستم. با احترام تمام، لاک پشت.

 هزار پا پس از دریافت نامه در این اندیشه فرو رفت که بداند واقعا هنگام رقصیدن چه می کند؟ و کدام یک از پاهای خود را قبل از همه بلند می کند؟ و بعد از آن کدام پا را؟ 

متاسفانه هزار پا بعد از دریافت این نامه دیگر هرگز موفق به رقصیدن نشد.  سخنان بیهوده دیگران ازروی بدخواهی وحسادت؛ می تواند بر نیروی تخیل ماغلبه کرده ومانع پیشرفت وبلند پروازی ما شود . 

#یوستین_گاردر

× و باز یاسی جونممم ♥️♥️🌷🌷

تو

حق نداری

عاشقِ کسی بمانی

که سال هاست

رفته

تو

مالِ کسی نیستی

که نیست

تو

حق نداری

اسمِ دردهای مزمنت را

عشق بگذاری

تو

می‌توانی مدیونِ زخم‌هایت باشی

اما

محتاجِ آنکه زخمیَت کرده

نه!

دست بردار

از این افسانه‌های بی‌ سر و ته

که به نامِ عشق

فرصتِ عشق را

از تو می‌گیرد

آنکه

تو را

زخمیِ خود می‌خواهد

آدمِ تو نیست

آدم نیست

و

تو

سال هاست

حوای بی‌آدمی

حواست نیست...

#افشین_یداللهی

محبوب من

از دوست داشتنم می ترسد

از داشتنم می ترسد

از نداشتنم هم می ترسد

با اینهمه اما

مبادا گمان کنید مرد شجاعی نیست

وطنش بودم اگر

به خاطر من می جنگید

و مادرش اگر

بخاطرم جان...

من اما

هیچکسش نیستم

من هیچکسش هستم 

#رویا_شاه_حسین_زاده

دنبال کسى باش که دنبال تو باشد 

اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش

#اقبال_لاهورى

🎈🎈🎈🎈🍃🍃🍃

و در ادامه ...

هر لذتی که می پوشم،

یا آستینش دراز است یا کوتاه،

یا گشاد به قد من!

هر غمی که می پوشم،

دقیق انگار برای من بافته شده،

هر کجا که باشم!

شیرکو_بیکس